آخــر مــاه شــد و مــاه نــیــامــد آخــر           سی سحـر نـاله زدیـم؛ آه نـیـامـد آخـر

بـا کـلافـی سـر بـازار نـشـسـتـیـم ولـی           حـیـف شد یـوسـفـم از چاه نیـامد آخـر

جان ما از غم دوریش به لب آمده است           صاحـب غـیـبـت جـانکـاه نیـامـد آخـر

شام هجران رخش از سر ما رخت نبست           فـجـر امــیـد سحـرگــاه؛ نــیـامـد آخـر

تـرسم این است دوباره به تبـاهی بروم           مـشـعـل و روشـنـی راه نــیـامـد آخـر

روضه قـتـلگه جد غریبش سخت است           ای خـدا حضرت خونخواه نیامد آخر!

مرکبش خونی وبی صاحب و گریان برگشت           اسب خونین، ز چه رو شاه نیامد آخر؟